ziarenkowe-wzrastanie

Człowiek czasem rodzi się jako dwoje ludzi - blizniaki, czasem z ziarenkiem też tak bywa. A Ja jako ziarenko chciałabym poczuć jedność w sobie, ze sobą, w myślach, słowach i wyobraźni. Czemu tęsknię za kimś kto jest daleko? Czy On to wykorzystuje? czy ja to wykorzystuję? skąd mam wiedzieć co jest dobre, kiedy i w jakim stopniu. Tęsknię za przyrodą, usiąść na środku polany wokół lasów i siedzieć i słuchać wszystkiego co tam będzie i już. Nie mysleć o kimś, nie myśleć o sobie, nie pamiętać o odpuszczaniu mysli czy odpuszczaniu innym. Rano z jakiegos powodu w autobusie zobaczyłam  na ekranie cytat z de Mello "„Ciekaw jestem, jakie to korzyści mamy z lądowania człowieka na Księżycu, jeśli my sami nie potrafimy żyć tu, na tej ziemi?”

I znów zatęskniłam za kimś? Kto to przywołuje:Ja czy On?Po co? Już i tak jestem wyjątkowo skomplikowaną osobą, kobietą, sobą. 

Czasem myślowo emocjonalne męczarnie w końcu eksplodują u mnie nowymi uczuciami, wnioskami i odkryciem swojej prywatnej Ameryki. Dzisiaj juz wiem, dlaczego poza innymi powodami nie lubię mojej obecnej pracy: bo Ja nie jestem w niej kreatywna. Nie ma w niej drobinki kreacji, drobinki wkładu własnego. Robię to czego uczyli, nauczyli lub obecnie uczą mnie inni. Nawet sposoby przejmuję po nich bo skoro robię coś za dwoje to nie mam nawet czasu by wymysleć swój sposób albo spróbować wdrożyć coś swojego. Nie cierpię tylko stwarzać coś co przyczynia się do wielkości cyferek, czyjegoś zarobku i powiększa czyjąś wartość? Dlaczego? Bo to w żaden sposób poza jakąś tam pensją nie powieksza mojej wartości, tego co Ja tym stwarzam. Trudne do zrozumienia ale warte tego. Oczywiście wiem, że nie wszyscy ludzie są stworzeni do kreacji , niektórzy mogą tylko odtwarzać, inni pracować przy taśmie ale właśnie ta mała cząstka kreacji, która jest w filozofii kaizen dlatego tak świetnie zmienia ludzi bo pokazuje im ,że każdy nawet w ulamku procenta może być pomysłowy, kreatywny i jest coś wart. Przemysł już dawno "zszedł na psy" przynajmniej w wielu firmach w Polsce gdyż naprawdę nie potrafi tego zrozumieć, że upodlając człowieka i wtłaczając go w rolę "odtwarzacza" zabiera Nam godność i wcale mnie nie dziwi , że osoby, które się na to nie godziły wyjechały i nie chcą wracać. Czasem mniejsza pensja ale zarabiana z godnością to większa satysfakcja. A może to nieprawda, że nie wszyscy są stworzeni do kreowania, że sa tacy, którzy nadaja się do taśmy, pracy fizycznej itp? Może to jest największe odkrycie na świecie gdy Ci, którzy w to wierzą przestaną tak myśleć i nawet kreując swój ogród czy swoje hobby pomyśla w końcu: Jestem, potrafię stwarzać siebie, swoje otoczenie, nikt mi nie wmówi, że nie nadaję się do wymyślania, do stwarzania, do rodzenia nowych pomysłów, wynalazków itp. ?  No dobrze, ziarenko też nocą musi odpocząć. 

:)

Właśnie zaraz będę prasować bo żelazko już gorące, fajnie, postanowiłam metodą małych kroków  po trochu nawet pół godziny i już jakos pójdzie, i mąż nie będzie marudził choć on głównie sprząta mieszkanie przed swiętami więc po co narzekam :) .Wielu rzeczy nie lubię, może faktycznie jak większość nauczono mnie raz a dobrze ugotować, wyprasować, posprzątać a często to właśnie mniej a częściej znaczy wygodniej, łatwiej. Fajnie,że Filozofia Kaizen kupiona w sobotę sie przydaje, naprawdę chyba wiele się z niej nauczę. I faktycznie jest tak jak pisze autor , człowiek zrobi mniej, czuje się zadowolony, że coś się udało a jednoczesnie nie jest zmęczony po 3 godzinach prasowania ciągiem.

I jeszcze jedno : to wcale nie jest pomysł  autorstwa Japończyków. Oni jak wiele innych pomysłów przyjęli to od Amerykanów, którzy wdrożyli to w czasie 2 wojny światowej.Więcej w książce. 

:) 

Rzucam się w przepaść ziemi by mnie przyjęła - ziemi swoich myśli. Zaczynam zawsze wiele i czy wiele kończę? Zobaczymy.